قابلیتهایی نظیر VSAN، Pernix Data FVP، XtremSW و ScaleIO از EMC و همچنین ioVDI، ioTurbine از FusionIO توجه خاصی به وجود هارد دیسکهای Flash بروی سرورهای شما دارند. مشکل بسیار بزرگی که بسیاری از مدیران شبکه با آن روبرو می شوند اینست که در انتخاب Flash دیسک باید بسیار محتاط بود. تمامی SSD ها و PCIe Card ها یکسان نیستند .... و داستان از همینجا شروع می شود.

اگر به SSD های موجود بروی سرورها متفاوت نگاهی بیاندازید، قطعا با انواع انتخاب روبرو خواهید شد. در بازار تجاری SSD های سه دسته اصلی ( البته به صورت کامل دارای 4 دسته هستند ) از SSD ها موجود است: MLC ( گاهی به نام cMLC نیز نامیده می شود. ) ، eMLC و SLC. SLC ها در واقع Single Layer Cell هستند که گرانترین نمونه نیز می باشند. با ظهور eMLC (Enterprise Multi-Level Cell .) ها کم کم SLC ها کم فروغ تر شدند. پیشتر SLC به دلیل سرعت بالا و طول عمر بالاتر، بسیار مورد توجه بودند ولیکن بدلیل قیمت بسیار بالا در مقایسه با eMLC ها، رقابت را به آنها باختند. eMLC ها به سرعت توانستند خلاء میان MLC و SLC را با هزینه بسیار کمتر پر کنند. و در آخر، MLC ها که همانگونه که گفته شد به آنها cMLC و یا Consumer Multi-Level Cell نیز گفته می شود. اینگونه SSD ها بیشتر مناسب شرایط استفاده در Notebook ها و PC ها می باشند و در محیطهایی با IO بالا پاسخگو نیستند.

اما شما بعنوان یک Storage Admin باید فراتر از این مسائل را در نظر داشته باشید. شما باید مسائلی از قبیل Over Provisioning Space، طول عمر، سلولهای Wears Out شده و یا سلولهایی که دیگر قابل استفاده نیستندو..... . عموما تمامی SSD ها دارای فضایی هستند که شما نمی توانید به آن دسترسی داشته باشید  و برای جابجایی اطلاعات سلولهایی که بسیار مستعمل شده اند مورد استفاده قرار می گیرد. SSD هایی که کیفیت های بالاتر و گرانتر عموما دارای فضای بیشتری جهت انجام این فرآیند هستند و قطعا SSD های ارزانتر فضای بسیار کمتری برای انجام این پروسه دارند. این فضای اضافه عموما برای مقاصد دیگری نظیر Garbage Collection و ... نیز استفاده می گردد. Garbage Collection در واقع فرآیندی که طی آن SSD سلولهایی که اطلاعات آن توسط سیستم عامل حذف شده است را به صفر تبدیل می نماید تا برای نوشتن مجدد آماده باشد.

در این مقاله خیلی قصد ندارم به عمق این فرآیندهای درون SSD  ها وارد شوم ولیکن اگر فرصتی پیش آید بزودی در خصوص ساختار فیزیکی و فرآیند House Keeping درون SSD ها نیز، مقاله ای در اختیار شما قرار خواهم داد.

تولید کنندگان متفاوت همچنین از کنترلرهای متفاوتی برای SSD های خود بهره می برند. تفاوت این کنترلرها در Interface مورد استفاده، پردازنده مورد استفاده و مهمترین بخش آن Frameware مورد استفاده است. بسیاری از قابلیتها و انجام صحیح و سریع آن فرآیندها منوط به وجود Frameware مناسب است. این Frameware بمانند یک سیستم عامل بروی رایانه شما عمل می کند و تمامی رفتارهای اجزای فیزیکی را کنترل می کند. قطعا SSD های با کیفیت تر بدلیل برخورداری از Frameware های بهتر، در محیط پر ترافیک می توانند عملکرد مناسب تری را نسبت به SSD های ارزان قیمت تر داشته باشند.

عموما وقتی شما قصد خرید یک SSD را بروس سرور و یا Storage خود را دارید نمی تواند از مدل و برند هارد SSD خود اطلاعات دقیقی کسب نمایید و معمولا با نامهای خاص تجاری که فروشنده به روی تجهیز قرار داده برخورد می نمایید نظیر :

• Fast VP و Fast Cache در EMC
• Enterprise Value و Enterprise Performance در Cisco
• و ....

ولیکن با قدری جستجو در اینترنت قطعا می توانید بطور دقیق دریابید که مثلا در برند Cisco عبارت Enterprise Value برای SSD های Micron P400e و یا Enterprise Performance برای Samsung 1625 استفاده می شود. با جستجوی بیستر درمیابید که Micron P400e برای یکبار در روز Full Drive Overwrite طراحی شده است در حالیکه Samsung 1625 دارای تحمل 5 بار Full Drive Overwrite در روز می باشد. پس با توجه به این موارد می توان دریافت SSD مدل Micron P400e برای مقاصدی نظیر VSAN اصلا مناسب نیست. استفاده از این نوع SSD برای مقاصدی نظیر VSAN و Pernix Data FVP با توجه به حجم بالای ترافیک خواندن و نوشتن و از همه مهمتر نرخ بالای Modify صورت گرفته، باعث مرگ زودرس SSD می گردد و سلولهای SSD را به سرعت به انتهای بازه عمرشان می رساند. پس بر خلاف صحبتهای رایج میان کاربران خانگی، تفاوت قیمت میان SSD ها عموما تفاوتی بنیادی و بر اساس تکنولوژیهای متفاوت است و نه تنها هزینه ای است که بابت برند پرداخت می نمایید.