اینترنت از تعدادی بسیار زیادی Node که به منظور فراهم آوردن سرویس های مختلف به یکدیگر متصل شده اند، تشکیل شده است. در این شبکه به منظور کنترل ترافیک و افزایش امنیت از فایروال، IDS و IPSهای مختلفی استفاده شده است اما با این وجود شبکه های مختلفی مورد حمله قرار می گیرند. عموما هر مهاجم ابتدا سعی در جمع آوری اطلاعات کاملی نظیر پورت های باز و سرویس های در حال اجرا سیستم قربانی دارد.

پورت ناکینگ یک سیستم احراز هویت مبتنی بر فایروال میکروتیک است که براساس پورت های بسته برای احراز هویت کاربران استفاده می کند. این سیستم برای کاربرانی که نیاز به دسترسی به سرورهایی که در دسترس عموم نمی باشد، مناسب است و موجب اضافه شدن یک لایه امنیتی به سیستم می شود.

Port Knocking یک تکنیک برای جلوگیری از حمله به روش کشف و استفاده از سرویس های آسیب پذیر یک میزبان شبکه می باشد در حالی که کاربران احراز هویت شده به این سرویس ها دسترسی دارند. توجه داشته باشید با وجود ابزارهای کاربردی گوناگون مانند پورت اسکنرها و... کشف آسیب پذیری های یک شبکه کار نه چندان سختی می باشد.

تکنیک باز کردن پورت از راه دور بر روی فایروال بوسیله ایجاد کانکشن روی مجموعه ای از پورت های بسته که از پیش مشخص شده اند، پورت ناکینگ نام دارد. به صورت پیش فرض تمام پورت ها در فایروال بسته می باشد و فایروال هنگام دریافت توالی از کانکشن های صحیح، رول های خود را به صورت پویا تغییر داده تا به کلاینت اجازه برقراری اتصال برروی پورت های مشخصی دهد.

PortKnocking شبیه کوبیدن درب به صورت رمزی است و می تواند از پروتکل هایTCP,UDP,ICMP و... یا ترکیبی از آنها در نوشتن رول Port Knocking استفاده کنید.

به بیان دیگر پورت ناکینگ از 4 گام تشکیل شده است:

در گام اول کلاینت A به برنامه ای که روی پورت n در حال گوش کردن است، نمی تواند متصل شود. همچنین کلاینت B نیز روی هیچ پورتی توانایی برقراری اتصال را ندارد.

در گام دوم کلاینت A به ترتیب به مجموعه ای از پورت های از پیش تعیین شده، پکت SYN ارسال می کند

در گام سوم، زمانی که فرآیند سرور(فایروال) یک پورت ناکینگ معتبر را شناسایی کرد، اقدام به باز کردن پورت n برای آن کلاینت می نماید.

در گام آخر، کلاینت A با پورت n اتصال برقرار کرده و از به صورت عادی از برنامه پشت فایروال استفاده خواهد کرد.

دفاع در عمق یک مدل حفاظتی و لایه ای قدرتمند برای اجزاء مهم سیستم های اطلاعاتی است و یکی از روش های دفاعی در آن، دفاع لایه ای یا چند لایه است. هدف از دفاع لایه ای به کارگیری از چندین ساز و کار تشخیص، نظارتی و حفاظتی است تا یک مهاجم مجبور به عبور از موانع مختلف بازرسی جهت دستیابی به اطلاعات حیاتی گردد.

در این مقاله قصد داریم یک PKn ساده با استفاده از پروتکل ICMP را برروی فایروال میکروتیک پیکربندی کنیم.

جهت تنظیم PKn روی فایروال میکروتیک به صورت زیر اقدام نمایید:

ابتدا نگاهی به IP Address های این دیوایس خواهیم داشت.

ین شرکت از طریق 2 لینک یعنی شاتل و آسیاتک به اینترنت متصل می باشد.

در این سناریو فرض شده است آدرس های IP استاتیک سازمان 5.250.125.247 و 94.182.52.35 می باشد. قصد داریم PKn را روی لینک های WAN این سازمان راه اندازی کنیم.

همانگونه که در تصویر زیر مشاهده می کنید، ما در حال حاضراز طریق ISP عصر انتقال داده به Public IP Addressهای سازمان خود دسترسی داریم. به عبارت دیگر دسترسی به Public IP Addressهای ما برای همگان فراهم است.

در گام بعد مطابق شکل به مسیر IP -> Firewall و سربرگ  Filter Rules رفته و رویAdd  کلیک نمایید تا پنجره زیر نمایان شود.

سپس اقدام به تعریف رول های زیر می نماییم.

رول اول)

رول دوم)

رول سوم)

در نهایت اقدام به افزودن یک رول برای Drop کردن کلیه ترافیک به مقصد روتر از سمت اینترفیس های PPP می نماییم.

همان گونه که در تصویر زیر مشاهده میکنید، در حال حاضر هیچ کسی از طریق اینترنت به این روتر دسترسی ندارد، مگر آنکه Knocking انجام دهد.

لازم به ذکر است مقدار Packet Size ای که در فیلتر رول مشخص میکنید، همواره باید 28 بایت بیشتر از مقداری باشد که به عنوان سایز پکتPing  در نظر دارید. علت این امر در فرمول زیر بیان شده است.

IP Header (20 Bytes) + ICMP Header (8 Bytes) + Packet Size

شرح عملکرد:

در ابتدا آدرس IP شخصی که اقدام به Ping نمودن یکی از Public IP Address ها با سایز 72 بایت می نماید، به مدت 5 دقیقه در آدرس لیست tmp1 قرار می گیرد. اگر در این مدت زمان، همان شخص مجددا اقدام به Ping نمودن یکی از Public IP Address ها با سایز 50 بایت نماید، به مدت 15 دقیقه آدرس IP وی در آدرس لیست tmp2 قرار میگیرد و توسط رول بعد، فایروال دسترسی وی را Allow خواهد کرد.