به طور کلی عملکرد (Multiprotocol Label Switching)MPLS را می توان به این صورت بیان کرد که MPLS عمل switching را با استفاده از مکانیزم Lable چسباندن به بسته ها انجام میدهد.Label های MPLS بین روترها پخش می شوند و روترها با استفاده از این labelها می توانند یک نقشه از labelهای شبکه بدست آورند.
این labelها به بسته های IP متصل می شوند و روترها را قادر می سازد که با استفاده از این labelها بدون در نظر گرفتن آدرس IP اقدام به ارسال بسته ها کنند. در MPLS بسته ها به وسیله Label switching بجای IP switching ارسال می شوند.
تکنولوژی label switching یک تکنولوژی جدید نیست و شبکه های Frame Relay و ATM برای ارسال فریم ها و cell ها از آن استفاده می کرده اند. در Frame Relay و ATM ، در هر hop از شبکه label تغییر می کند و این تفاوت عمده این دو تکنولوژی با ارسال در IP Packet است. زمانی که روتر یک بسته IP را ارسال می کند هیچ تغییری در آدرس مقصد بسته نمی کند. در واقعیت labelهای MPLS برای ارسال بسته های مورد استفاده قرار می گیرد و از آدرس IP استفاده نمی شود.
MPLS در دو لایه Data link و Network مدل OSI کار می کند.
برخی مزایای استفاده از MPLS :
در اینجا به صورت خلاصه مزایای استفاده MPLS را در شبکه عنوان می کنیم :
استفاده از یک زیرساخت شبکه یکپارچه:
در MPLS ترافیک در هنگام ورود براساس مقصد label گذاری می شوند و از یک بستر عمومی عبور داده می شوند و این ویژگی یکی از مزایای بزرگ MPLS می باشد. یکی از دلایلی که IP به عنوان پروتکل شبکه جهانی انتخاب شد این است که بسیاری از تکنولوژی های دیگر را می توان از آن عبور داد.
استفاده از MPLS به همراه IP این امکان را به ما می دهد که هر چیزی را که بخواهیم منتقل کنیم. اضافه کردن label به بسته ها باعث می شود که بتوانیم در یک بستر MPLS پروتکل های غیر IP را منتقل کنیم. MPLS میتواند IPv4 ، IPv6 ، Ethernet ، HDLC ، PPP و دیگر تکنولوژی های لایه دو برای برای ما منتقل کند.
به ویژگی که هر نوع فریم لایه دو در بستر MPLS منتقل گردد Any Transport Over MPLS یا AToM گفته می شود. روترهای که ترافیک AToM را منتقل می کنند نیاز به اطلاع از محتوای آن ندارند و برای ارسال آن تنها نیاز به خواندن Label آن دارند. به زبان ساده می توان MPLS را یک روش ساده برای ارسال ترافیک پروتکل های مختلف در یک شبکه نامید.
بهتر از IP over ATM است:
در دهه ۹۰ میلادی پروتکل IP توانست از سایر پروتکل های لایه سوم مانند AppleTalk ، IPX ، و DECnet پیشی بگیرد. IP یک پروتکل نسبتا ساده و فراگیر است. ATM به عنوان یک پروتکل لایه دوم نتوانست مطابق انتظار ظاهر شود و بیشترین موفقیت آن در استفاده به عنوان یک پروتکل WAN برای Service Provider ها بود.
روش های مختلف برای ادغام ATM با IP ارائه شد اما پیاده سازی و خطایابی این روش ها بسیار سنگین و پیچیده بود. یکی از دلایل بوجود آمدن MPLS جایگزینی یک روش جدید و بهتر برای IP over ATM بود.
(BGP – ( free core
زمانی که شبکه Service Provider می خواهد ترافیک را منتقل کند هر روتر باید به مقصد بسته نگاه کند. اگر بسته ها به خارج از شبکه Service Provider بخواهد ارسال شود این آدرس های خارجی باید در جدول مسیریابی همه روترها وجود داشته باشد. این آدرس های خارجی توسط BGP حمل می شوند مانند آدرس های شبکه مشتریان یا آدرس های شبکه اینترنت. این به این معناست که همه روترهای Service Provider باید BGP را اجرا کنند.
اما MPLS این امکان را می دهد که ارسال بسته به جای بررسی آدرس IP براساس Label صورت گیرد. این label اطلاعاتی است که به روترهای میانی نشان می دهد که بسته باید به کدام روتر edge ارسال شود. در نتیجه روترهای Core نیازی به داشتن اطلاعات IP برای ارسال بسته ها ندارند و این باعث می شود روتر های Core نیازی به اجرای BGP نداشته باشند.
اما روتر های لبه یا همان Edge Router ها همچنان برای ارسال بسته ها نیار به بررسی آدرس IP دارند در نتیجه این روترها باید BGP را اجرا کنند.
معرفی : برترین شرکت برای اندازی این سرویس شرکت هوشمندنت می باشد
آموزش رفع مشکل license iou در gns3
روش رفع خطای Bootmgr is missing در ویندوز 7
آموزش: چگونه Serial Interface های روتر سیسکو را پیکربندی کنیم ؟ منظور از DTE و DCE چیست ؟